Mehmet Çolban “Ben enişteme devrettim. Eniştemle girişte yolda denk geldim, konuştuk. Geçmiş olsun, evdekilere selam söyle dedi, bende aleyküm selam, hayırlı işler dedim. Madenden çıkıp eve istirahat etmeye gittim. Akşamüzeri kalktım ve faciayı televizyonda duydum. Akrabaları aradım, onlarda duymuş. Telefon edip sordum birkaç yere. Doğru olduğu açıklandı.
Arabaya binerek direk iş yerine gittim. Bir saat sonra madene girdim. Girdim ama içler acısı görüntüye yüreğim dayanmadı.
Duman hiçbir şey görünmüyordu. Dumandan etkilendim, arkadaşa rica ettim beni çıkardı. Cesetleri görünce bünyem kaldırmadı. İhmal değil de ihmalin ta kendisi. Hiçbir şekilde emniyet yok. İlla bir şey olacakta ondan sonra emniyet alacaklar. Bu madende daha kaç tane ocaklar sönecek. Kaç kişinin daha canı yanacak. Bunu kimse görmüyor mu .
Denetleme olacak diyorlar, her şey dört dörtlük oluyor, bir iğne bile eksiksiz yapılıyor. Çünkü denetleme olacağından haberleri oluyor. Denetlemeciler, şirketi denetlemeye geleceğiz diye haberdar ediyor. Denetleme oluyor bitiyor, her şey yine eski haline dönüyor. Hiçbir şey değişmiyor.
Ocakta sığınma odası var diyorlar, sığınma odası bakımsızlıktan göçtü, yıkıldı.
Üç kuruş eksik alsınlar da, şu ocaklara bir emniyet sağlasınlar. Sığınma cebi varmış, ben yıllardır çalışıyorum, bir kez bile görmedim sığınma cebini.
Eniştemi kurtarmak için yer altına indim, sabaha kadar yer altındaydım. yinede ulaşamadım. Her bekleyişim de bir umutla bekliyordum. Ben eve gelemedim, neden birisi eniştemi soracak diye. Kimsenin yüzüne bakamadım. Ne yapalım Allah’ım çocuğuna uzun ömürler versin. Hepsini Allah’a havale ediyorum. Millete bu acıları yaşattılar, hepside bu acıları çeksinler. Ben artık işe gitmeyeceğim. Bırakıyorum işi. Başka yerde iş bulacağım. Gerekirse çalışmayacağım. Çöp toplayacağım, yinede gitmeyeceğim” dedi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder